
Fortuna spondet multa multis, praestat nemini.
Viue in dies et horas, nam proprium est nihil.
Fortuna todo a todos les promete
pero a nadie le cumple lo ofrecido.
Exprime cada día, cada hora:
vive, pues nada aquí nos pertenece.
Ephesia Rufria mater et coniux bona
hic adquiescit, quai mala periit febri
quam medici praeter expectatum adduxerant.
Solamen est hoc simulatique criminis
nec uera uox: tam dulcem obisse feminam
puto quod deorum est uisa coetu dignior.
Aquí yace Efesia Rufria, esposa
y madre ejemplar, que enferma de fiebre
por causa de los médicos, murió.
Mas estas solamente son, quizá,
palabras de consuelo para un crimen
inventado: mejor pensar prefiero
que ha muerto tan dulcísima mujer
por ser digna de unirse con los dioses.
Boneis probata, inueisa sum a nulla proba
fui parens domineis senibus, huic autem opsequens.
Ita leibertate illei me, hic me decoraat stola.
A pupula annos ueiginti optinui domum
omnem. Supremus fecit iudicium dies,
mors animam eripuit, non ueitae ornatum apstulit.
Alabada por la gente respetable,
nunca censurada por mujer alguna,
bien obediente con mis antiguos dueños
y en especial complaciente con el último,
por tales cosas me hicieron libre aquéllos
y éste me otorgó la estola de matrona.
Aun siendo niña y durante veinte años
atendí la casa entera. La justicia
hubo de hacerse el día supremo, pues
se me llevó el alma la muerte, pero
borrar no pudo lo digno de mi vida.
Quod edi bibi, mecum habeo, quod reliqui, perdidi.
Cuanto comí y bebí, conmigo llevo.
Perdido está lo que dejé pasar.